ေကာင္မေလးတေယာက္နဲ႔ဆံုခဲ့တယ္
ကေလးဆန္တဲ့မ်က္ႏွာ
ႀကည္လင္တဲ့မ်က္လံုး
ျဖဴစင္တဲ့အျပံဳးေတြႀကားမွာ
ငါ့ႏွလံုးသားက ပန္းတပြင့္ဖူးငံုသစ္ခဲ့တာ
သတိမမူမိလိုက္ဘူး...
ေမွာ္ဆန္ဆန္ပဥၥလက္ေတြမသံုးခဲ့ေပမယ့္
မင္းရဲ႔ အျပံဳးေတြေအာက္မွာ
ရုန္းမရခဲ့ဘူး..
မင္းရဲ႔ အမိန္႔ေတာ္ေအာက္မွာ
ေနာက္မတြန္႔ခဲ့ဘူး..
မင္းရဲ႔အႀကည့္ေတြ ေအာက္မွာ
ရိုက်ိဳးတဲ့ တပည့္တေယာက္အလား...
ဒါဏ္ရာရေႀကမြေနတဲ့ ႏွလံုးသားကို
သံေယာဇဥ္ေျမႀသဇာေတြ..တြင္တြင္ေလာင္း
ေလာင္းရိပ္ကလြတ္ကင္း ပန္းတပြင့္ပြင့္လာေအာင္
ေျမေလာင္းေပါင္းသင္ခဲ့တဲ့ ဥယ်ာဥ္မွဴးကလည္း
ငါ့ႏွလံုးသားရဲ႔သခင္ မင္းပါပဲ...
ေကာင္မေလးေရ..ျဖဴစင္တဲ့ပါးမွာ
သနပ္ခါးပါးကြက္ႀကားေလးကိုလူး
ျမဴးျမဴေလးႀကြေနတဲ့ မင္းကို
ျမတ္ႏိုးစြာခိုးႀကည့္ရင္း ႏွလံုးသားေတြ
ငုတ္တုတ္ေမ့ေနခဲ့တာ သိမွသိပါေလစ...
မင္းနဲ႔အတူရွိေနတဲ့အခ်ိန္
တိမ္ေတြက လွပလို႔..
ေလညင္းေလးေတြက ညွင္းသြဲ႔လို႔..
ပန္းပြင့္ေလးေတြက သင္းပ်ံ႔လို႔..
ရွင္းသန္႔ေနတဲ့ ေလာကႀကီးအျဖစ္
အရာရာကို ငါႏွစ္သက္ခဲ့တယ္...
ေကာင္မေလးေရ..
ခုေတာ့ကံတရားက ညဏ္မ်ားလို႔
တို႔ေတြကို ခြဲထားႀကေတာ့မယ္ေလ
အယူခံ၀င္ခြင့္မရွိတဲ့ဘ၀မွာ
တို႔ကို ရက္စက္စြာနဲ႔
မင္းနဲ႔ေ၀းရာ ေခၚသြားႀကေတာ့မယ္..
ဘယ္တတ္ႏုိင္ပါ့မလဲ
ကံတရားရဲ႔ေစညြန္းရာ
က်ရာေနရာသြားရဦးမွာဆိုေတာ့
ေကာင္မေလးေရ..တခုေတာ့ကူညီပါကြာ
တို႔ရဲ႔ ႏွလံုးသားတခုကို ဥယ်ာဥ္မွဴးမင္းလက္ထဲမွာပဲ
အပ္ခဲ့ပါရေစ..
တေန႔တို႔ေတြ ျပန္ဆံုခဲ့ႀကရင္
မင္းနဲ႔တို႔ရဲ႔ ႏွလံုးသားတစံုကို ထပ္လို႔
ေရွ႔ကိုဆက္ႀကပါစို႔..
တို႔ရဲ႔ႏွလံုးသားကို မွိဳမတက္ေအာင္ေတာ့
ေစာင့္ေရွာက္ေပးပါကြာ
ေကာင္မေလးေရ..
ဟိုမွာၾကည့္လိုက္ပါဦး
တို႔ရဲ႔စကားကို ႀကားသြားလို႔
ေကာင္းကင္မွာ တိမ္ေတြငိုေနဘီ
ေလညင္းေတြလည္း ျငိမ္သက္ေနလို႔
ပန္းပြင့္ေတြက ေျမလႊာထက္
တဖတ္ဖတ္ေႀကြႀကရင္း...
ဖိုးသိႀကား ခံစားေရးဖြဲ႔သည္..။
